Εργαστήριο που οργανώνεται από την oμάδα Transnational Social Strike (Διαεθνική Κοινωνική Απεργία) στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας την Κυριακή 3 Ιουλίου, 7.30 Πανεπιστημιούπολη, Ζωγράφου.Facing the European crisis, building social power. Workshop on the Transnational Social Strike process at theAnti-Racist Festival in Athens, July 3rd, 7.30PM, Panepistimioúpoli (University Campus), Zografou, Athens.Η κανονικοποίηση της επισφαλειοποίησης αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική ατζέντα στην Ευρώπη. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι βασικοί άξονες των μεταρρυθμίσεων για το εργασιακό, από το Hartz IV στην Γερμανία έως το Lois de Travail στην Γαλλία, τα πακέτα λιτότητας στην Ελλάδα και τις μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ακολουθούν κοινές κατευθύνσεις. Οι υποτιθέμενες «θεραπείες» ενάντια στην κρίση του δημόσιου χρέους ή την ανεργία χρησιμοποιούνται για να σταματήσει οποιαδήποτε συζήτηση. Παράλληλα, η συνεχής αναπαραγωγή της επονομαζόμενης «προσφυγικής κρίσης» χρησιμοποιείται για να διαμορφώσει μια νέα διακυβέρνηση της κινητικότητας που επηρεάζει τόσο τους πρόσφυγες όσο και τους μετανάστες εντός και εκτός της ΕΕ.Παρόλα αυτά, η αλληλεγγύη με τους μετανάστες στην Ελλάδα, το κίνημα ενάντια στις εξώσεις στην Ισπανία, το κίνημα ενάντια στο νόμο για την εργασία στη Γαλλία δείχνουν τις προοπτικές για την ανακάλυψη νέων πρακτικών στους κοινωνικούς αγώνες. Οι πρωτοβουλίες άμεσης δράσης πολλαπλασιάζονται εντός και πέρα από τα Ευρωπαϊκά σύνορα καθώς οι αστυνόμευση της εργασίας βαθαίνει, κάνοντας πιο εμφανή την αποτυχία των θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας να ενσωματώσουν και να απορροφήσουν τις αντιστάσεις. Η κοινωνικοποίηση της απεργίας αποτελεί ένα εργαλείο για να μετατρέψουμε την αντίσταση σε επίθεση, την επικοινωνία σε οργάνωση. Ιδιαίτερα στην Γαλλία χάρη στην συμπλοκή των επίσημων απεργιών με την εμπειρία του Nuit Debut, σήμερα οι πρακτικές της απεργίας έχουν αποκτήσει την ιδιαίτερη δυναμική τους που απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση στο πλαίσιο της διευρυμένης επισφαλειοποίησης.Ακολουθώντας τις προτάσεις για την «σύγκλιση των αγώνων», υπάρχει ανάγκη να βρούμε τρόπους να συνδέσουμε τους αγώνες εντός των χωρών και πέρα των συνόρων προκειμένου να ισχυροποιηθούμε. Το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε επειγόντως στο πλαίσιο αυτό είναι πως να συνδέσουμε και να συγχρονίσουμε τις δυναμικές της απεργίας σε διαφορετικές ευρωπαϊκές τοποθεσίες, πώς να βρούμε κοινούς λόγους και διεκδηκήσεις που να συνδέουν διαφορετικούς εργάτες, μετανάστες και πρόσφυγες εντός του εθνικού χώρου και διαεθνικά.Η Πλατφόρμα της Transnational Social Strike (Διαεθνικής Κοινωνικής Απεργίας) ανοίγοντας την συζήτηση για την κατάσταση αυτή αποσκοπεί στο να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα προκειμένου να επινοήσουμε και να καταστήσουμε δυνατή την κοινωνική απεργία στην Ευρώπη.Διοργανώνεται από την ομάδα Transnational Social Strike
http://antiracistfestival.gr/…/to-programma-tou-19ou…/
————————————————————————————
The normalization of precarization is the ultimate political agenda in Europe. It is now explicit that the line of reform from Hartz IV in Germany to the loi travail in France, passing through the austerity package in Greece and labour reforms in other countries, follow a common path. What has been presented as a “remedy” against the sovereign debt crisis or unemployment is used to stop any kind of discussion. Meanwhile, the constant reproduction of the so called “refugees crisis” is being used to shape a new government of mobility affecting both refugees and migrants, inside and outside the EU.Nevertheless, the solidarity with migrants in Greece, the anti-eviction movements in Spain and, more recently, the movement against the loi travail in France show the possibility to invent new practices of struggle. Direct initiatives multiply within and across European borders as labour policing deepens, making visible the failure of representative democratic institutions to appropriate and absorb resistances. The socialization of strike is being a powerful instrument to turn resistance into attack, communication into organization. Especially in France, thanks to the intertwine between formal strikes and the experience of nuit debout, today strike practices have their own dynamics that need to be further explored in the context of widespread precarization.Following the suggestion of the “convergence of struggles”, what we need is to find ways to connect struggles inside countries and across borders in order to gain the power we need. The question that becomes urgent in this context is how to connect and synchronize strike dynamics and struggles in different European locations, how to find common discourses and claims that can connect different kind of workers, migrants and refugees inside the national spaces and on the transnational scale.The Transnational Social Strike Platform wants to discuss this situation, as a step towards making a transnational social strike conceivable and feasible in Europe.
