Προκήρυξη για συμμεροχή στη συναντηση της Πλατφόρμας Διεθνικής Κοινωνικής Απεργίας. Παρίσι 21-23 Οκτωβρίου 2016

Αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία αυτή τη περίοδο ξεπερνάει  τα γαλλικά σύνορα. Ενώ το προτεινόμενο νομοσχέδιο εργασίας επιβεβαιώνει με σαφήνεια ότι η διαδικασία επιβολής του καθεστώτος της επισφάλειας είναι  πρόβλημα ευρωπαϊκού επιπέδου τουλάχιστον, ο αγώνας ενάντια «στο travail loi και τον κόσμο του» δίνει σάρκα και οστά σε αυτό που φιλοδοξούμε και αναζητούμε για κάποιο διάστημα ήδη: μια μαζική κοινωνική απεργία. Περισσότερο από ποτέ, σήμερα, το ερώτημα είναι πώς να αναδιαρθρώσουμε αυτή την εξέγερση σε διεθνές επίπεδο, καθώς επίσης και τους αγώνες μέσα από τους οποίους πραγματοποιείται.

Το βήμα αυτό είναι απαραίτητο και αναπόφευκτο.  Το «loi travail» είναι κομμάτι ενός ευρύτερου σχεδίου που έχει στόχο να στερήσει σε εκατομμύρια ανθρώπους τη δυνατότητα να αρνηθούν ένα παρόν και ένα μέλλον σχεδιασμένα να εκτυλίσσονται κάτω από το ζυγό μιάς στιγνής εκμετάλλευσης. Το ελληνικό πακέτο λιτότητας, ο νόμος για την απασχόληση στην Ιταλία, ο Hartz IV στη Γερμανία, ο νόμος Peeters στο Βέλγιο είναι μόνο μερικά παραδείγματα, που  πηγαίνουν προς την ίδια κατεύθυνση: περικοπές μισθών και κοινωνικής πρόνοιας, χρηματιστικοποίηση των συνταξιοδοτικών παροχών, παραγωγή ενός  εργατικού δυναμικού μεταναστών, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και για οποιαδήποτε αμοιβή, προκειμένου να αποκτήσουν άδεια παραμονής και να ξεπληρώσουν την «τιμή» του να γίνουν καλοδεχούμενοι στις χώρες υποδοχής τους.  Με αυτό το τρόπο δημιουργείται ένα εργατικό δυναμικό που βρίσκεται αποκλειστικά στο έλεος των εργοδοτών οι οποίοι έχουν γίνει αποδεκτοί χωρίς καμία επιφύλαξη από ένα κράτος που λειτουργεί εξουσιαστικά. Ακόμα και η απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την ΕΕ θα επηρεάσει τους εργαζόμενους τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και σε ολόκληρη  την Ευρώπη. Οι εθνικές πολιτικές δεν είναι πλέον απλώς εθνικές. Η αύξηση της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού και η διεθνική οργάνωση της παραγωγής δημιουργούν συνθήκες κάτω από τις οποίες κάθε πόλη, χώρα, και χώρος εργασίας τώρα πλέον προσδιορίζονται από διακρατικές δυναμικές. Το καθεστώς της επισφάλειας αφορά όλες τις γενιές και τους τομείς, είναι μία γενική συνθήκη που τροφοδοτείται από μία σειρά διαφορών και ιεραρχιών, οι οποίες όχι μόνο διασχίζουν συνοριακές γραμμές αλλά αναπαράγουν καινούργιους διαχωρισμούς.

Ενάντια στη σύγκλιση των νεο-φιλελεύθερων ευρωπαϊκών πολιτικών για την εργασία, ενάντια στην ψευδαίσθηση ότι η επιστροφή στα εθνικά κράτη σε συνδυασμό με αντι-μεταναστευτικές πολιτικές προσφέρουν λύση στα σημερινά πολιτικά αδιέξοδα που μας περιβάλλουν, ενάντια στον καπιταλισμό και το νεο-φιλελευθερισμό γενικώτερα, θα πρέπει να δημιουργήσουμε συνθήκες για μία διακρατική σύγκλιση των λαικών αγώνων. Η μαζική κοινωνική απεργία που άρχισε πρόσφατα στη Γαλλία μας  δείχνει το δρόμο. Εκεί, οι απεργίες σε κάθε τομέα της παραγωγής και των υπηρεσιών συνδυάζονται με μία μαζική κινητοποίηση στη μητρόπολη, όπου συμμετέχουν και εργαζόμενοι σε προσωρινές θέσεις εργασίας, οι οποίοι παρά το γεγονός ότι δεν εκπροσωπούνται από συνδικάτα έχουν καταφέρει να συμμετέχουν στη παρεμπόδηση της παραγωγικής διαδικασίας και δημιουργίας κερδών, μέσα από αυτή την κινητοποίηση. Πειραματισμοί προς αυτή την κατεύθυνση στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια περιλαμβάνουν την απεργία των μεταναστών, απεργίες στον υλικοτεχνικό τομέα, σε όλες τις αλυσίδες της παραγωγής και υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης, οι οποίες έχουν αποκτήσει μαζική διάσταση στη Γαλλία. Η λογική της αλληλεγγύης και ο διαχωρισμός μεταξύ αγώνων εντός και εκτός των χώρων εργασίας είναι σημεία το οποία έχουν πλέον ξεπεραστεί μέσα από την καθιέρωση ενός κοινού πολιτικού στόχου. Η έκκληση για περισσότερη δημοκρατία, δικαιοσύνη και διασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία προσφέρουν ένα κοινό σημείο σημείο σύγκιλσης και μία κοινή πολιτική προτεραιότητα  ενάντια στη αυθαιρεσία των μισθών και των εργοδοτών. Τώρα ήρθε η ώρα να ανεβάσουμε αυτό το κίνημα σε ένα υψηλότερο επίπεδο, γνωρίζοντας ότι ο αγώνας ενάντια στην επισφάλεια δεν έχει και δεν μπορεί να τελειώσει αποκλειστικά μέσα από αντίθεση στις εθνικές νομοθεσίες.

Ξεκινώντας από το μήνυμα της εξέγερσης της Γαλλίας,το οποίο φτάνει σε όλες τις γωνιές της Ευρώπης, μετά από μια πρώτη συνέλευση στο Παρίσι, η Πλατφόρμα της  Διεθνικής Κοινωνικής Απεργίας καλεί όλους τους εργάτες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές και ευρωπαϊκά δίκτυα να συναντηθούν και πάλι στο Παρίσι από τις 21 έως τις 23 Οκτωβρίου όπου θα συζητήσουμε πώς η κοινωνική απεργία στη Γαλλία μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια διακρατική εξέγερση των εργαζομένων ενάντια στην επισφάλεια. Πρέπει να εδραιωθεί ένας κοινός χώρος σύγκλισης και οργάνωσης, όπου επισφαλείς και βιομηχανικοί εργάτες καθώς και μετανάστες θα μπορούν να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους, όπου  διαφορετικές συνθήκες επισφάλειας θα μπορούν να αντιμετωπιστούν, όπου είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένας κοινός  λόγος και κοινές αξιώσεις που θα μπορούν ναλειτουργούν ως ένα σημείο αναφοράς για εκατομμύρια ανθρώπους που καθημερινά όλο και περισσότερο αρνούνται την εκμετάλλευση και την επισφάλεια στην Ευρώπη και πέραν αυτής. Για να μπορέσουμε να χειριστούμε την διακρατική διάσταση αυτής της σημερινής κινητοποίησης, θα πρέπει να φέρουμε την Ευρώπη στη Γαλλία, έτσι ώστε οι πρακτικές αντίστασης της Γαλλίας να μπορέσουν να μεταφερθούν στην Ευρώπη και ακόμη μακρύτερα, μέσα από μια διεθνική συνάντηση, όπου θα μπορέσουμε να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός για την οργάνωση μιάς μαζικής εξέγερσης εργαζομένων στην Ευρώπη και πέραν αυτής.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να στείλετε μήνυμα στο info.transnationalstrike@autistici.org